Lingui, the Sacred Bonds
Net buiten de Tsjadische hoofdstad Ndjamena wonen de alleenstaande Amina en haar 15-jarige dochter Maria. Amina verdient maar weinig met het maken van vuurmandjes uit oude vrachtwagenbanden, maar het is net genoeg om niet afhankelijk te zijn van haar buurman Brahim, die een oogje op haar heeft. Op een dag komt Maria heel bedrukt thuis van school en Amina weet direct dat er iets niet goed is. En ze heeft gelijk: Maria is zwanger. Amina is woedend, zeker als Maria het kind niet wil houden. Uiteindelijk stemt ze in, maar in Tsjaad, grotendeels islamitisch, is abortus streng verboden. Amina laat haar dochter echter niet vallen.
Lingui is een begrip dat in Tsjaad gebruikt wordt om verbinding tussen mensen te duiden. Het staat voor solidariteit, wederzijdse hulp en elkaar bijstaan in nood. Regisseur Mahamat-Saleh Haroun, in 2006 te gast bij WCA met Un homme qui crie, laat op ingetogen en menselijke wijze zien hoe lingui in het dagelijkse leven gestalte krijgt.
MAHAMAT-SALEH HAROUN (1960, Chad) studied film in Paris. His debut Bye Bye Africa (1999) was the first feature film ever made in Chad. His feature Dry Season won the Grand Special Jury Prize in Venice and Un homme qui crie won the Jury Prize in Cannes, where he was a jury member in 2011. Lingui, The Sacred Bonds won the Interfedi Award at the 2021 Torino Film Festival.