Ntarabana
"Trauma wordt een beetje verlicht als de tragedie collectief is", zegt Anastasie Murekaze. De tragedie waarover zij spreekt, vond plaats tussen 6 april en 4 juli 1994 toen in Rwanda opgehitste Hutu's aan het moorden sloegen. Ze hadden het voorzien op landgenoten, Tutsi's en gematigde Hutu's, van wie er uiteindelijk meer dan een miljoen de dood vonden.
In Ntarabana, ergens in het noorden van Rwanda, probeerden Rugwiza Froduald en Mukankundiye Anne-Marie tijdens de genocide Tutsi's te beschermen door ze met gevaar voor eigen leven te verbergen.
De Belgisch-Kameroense regisseur François L. Woukoache wil in deze documentaire vooral luisteren naar de verhalen en proberen iets te begrijpen van de horror die het land toen in zijn greep had. Hij geeft de kijker ademruimte met onwerkelijke beelden van het landschap, terwijl gefluisterde liederen van troost, het gezang van vogels en het waaien van de wind te horen zijn. Hoe moeilijk ook, Murekaze heeft de daders vergeven.
Mede mogelijk gemaakt door het Institut français Paris en het Institut français des Pays-Bas.
Met voorfilm:
Machini
Tétshim en Frank Mukunday | Congo, België | 2019 | 10' | Frans gesproken | Engelse ondertiteling
Een stop-motion short over de invloed die de mijnbouw heeft op de stad. Over de vervuiling en de langzame vernietiging van de mens door de mens.
FRANÇOIS L. WOUKOACHE (1966, Cameroon) is a director and writer known for his 1995 documentary Asientos, the feature Fragments de vie (2000) and his 2001 documentary Nous ne sommes plus morts. His latest film, the documentary feature Ntarabana, is the concluding part of a triptych on Rwanda post-1994 made up of the three films Nous ne sommes plus morts, Icyizere and Ntarabana.
